Het eerste weekje

vorig week zaterdag was het dan eindelijk zo ver. Op naar Schiphol. Om kwart voor 5 's ochtends was iedereen al klaar voor vertrek. Samen met Pap, Mam, Maureen en Odile gingen we naar schiphol. Om kwart over 8 mochten we inchecken, maar we waren er al op tijd en het inchecken begon al eerder. Omdat ik om kwart over 8 had afgesproken met de drie andere meiden hebben we eerst nog maar een kopje koffie gedronken. Daarna moest dan toch het afscheid komen, zoals al verwacht toch wel een paar traantjes gelaten, maar het viel me niet tegen. Toen ik eenmaal bij de bagage band stond kon het feest pas echt beginnen, mijn koffer was maar liefst 2 kilo te zwaar en dus moest ik er last minute nog even wat uit gooien (toch maar een keer een nieuwe weegschaal kopen voor thuis?). Gelukkig had ik al wel bedacht wat er uit kon en dit lag ook redelijk bovenop. Dus na nog 10 keer zwaaien verder konden we dan toch eindelijk doorlopen. Voordat we door de check in waren was het al bijna half 10 en om half 10 moesten we ook al bij de gate zijn voor de boarding. We hebben tussendoor nog wel even snel kaas en koffie gehaald voor de familie in Suriname. Bij de gate, F7 stond echt een mega lange rij, omdat alle handbagage nog weer gecheckt moest worden. Gelukkig ging het redelijk snel en was mijn handbagage goed. Nadat alle handbagage gecheckt was konden we snel boarden en uiteindelijk zijn we vertrokken met een klein half uurtje vertraging. Na 9 uur vliegen en aardig wat filmpjes, drinken en surinaams eten waren we eindelijk geland op Surinaamse grond. Toen we het vliegtuig uitstapten was het meteen duidelijk, het is hier een stukje warmer dan in Nederland. Na een lange rij bij de aankomstdouane konden we onze koffers halen en richting uitgang lopen. Daar stonden ze dan toch te wachten. Ze hadden het bordje met 'sharon oet tubbig' toch maar in de auto laten liggen, maar ik heb hem gezien hij was gemaakt. Tijdens de autorit die volgde konden we de eerste indrukken van Suriname opdoen, het was nog wel een beetje onwerkelijk dat we hier waren. Langs de weg zag je regelmatig vuurtjes, om vuilnis te verbranden. Daarnaast stonden er veel verschillende huizen langs de weg. Eerst een houten 'hutje' met daarnaast een gigantisch groot huis. Echt wel even wennen. Na een uurtje rijden kwamen we aan in de debie bikharieweg, ons huis voor de komende vier maanden. Hier stond onze huisbaas en opdrachtgeefster al te wachten voor het eerste welkom. Eenmaal binnen werd ons wat verteld over het huis en alle bijkomende zaken. Daarna kon het lange wachten beginnen. Wachten tot het eindelijk 10 uur (Surinaamse tijd) werd. Ik wilde namelijk niet te vroeg gaan slapen zodat de jetlag minder groot zou zijn. Uiteindelijk nog tot half 11 wakker gebleven en toen als een blok in slaap gevallen.

Zondag hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan, we hebben Surinaamse Dollars (SRD) gepint en zijn naar de supermarkt geweest. Tijdens het kwartiertje lopen was iedereen al bijgekleurd of verbrand.Het eten en drinken lijkt hier allemaal duur, omdat je veel geld geeft, maar dit bedrag uiteindelijk moet delen door 4.3. Het valt dus gelukkig mee. Na het pinnen en boodschappen doen zijn we naar huis gegaan voor een kleine Thailand 'reunie'. Er is namelijk nog een meisje waarmee we naar Thailand zijn geweest in Paramaribo. Ze kwam langs en heeft ons meteen de eerste Surinaamse woordjes geleerd. 'Fa waka?' betekend 'Hoe gaat het? 'Bakra' betekend 'blanke Nederlander' en zo nog een aantal kleine zinnetjes/woordjes. Ook heb ik van haar een fiets gekocht. In Suriname is fietsen niet zo gewoon, De meeste surinaamse mensen gaan alleen wandelend of met de auto. In Suriname fietsen voornamelijk de Bakra's (Nederlanders), hier wordt gelukkig wel veel rekening mee gehouden in het verkeer. 's Avonds zijn we uiteten geweest bij zus en zo, een Nederlands restaurantje in het centrum van Paramaribo. Na het eten zijn we nog even langs de waterkant gelopen, maar daarna zijn we snel richting huis gegaan om te gaan slapen.

Maandag stond er een bezoekje aan de vreemdelingenpolitie op de planning, maar deze ging uiteindelijk toch niet door. 's Middags hebben we onze eerste Surinaamse activiteit vastgelegd. We hebben ons ingeschreven voor Salsa lessen. Na het inschrijven zijn we naar ZIN gegaan, eeen hotel met zwembad, om hier vervolgens even lekker bij te komen van het harde werken van de afgelopen dagen (Ahum). Het water is hier helaas niet heel schoon, maar dat is bij bijna geen van de zwembaden in Suriname het geval. 's Avonds hebben we onze eerste Surinaamse maaltijd zelf gemaakt, rijst met boontjes, knoflook, ketjap, ui en taugé. Gelukkig smaakte het ook nog. Na het eten kwam de taxi ons weer ophalen voor de eerste salsales. We hadden echt een super komische leraar, maar ook het dansen zelf was super leuk. WE hebben de eerste basispasjes geleerd en het laatste kwartiertje moesten we met partner dansen. Dit was wel even wennen omdat je net de basispasjes alleen kon, maar uiteindelijk erg leuk.

Dinsdag hadden we de eerste ontmoeting met de psycholoog van de instelling waar we een onderzoek voor gaan uitvoeren. Dit was echt super interessant en leerzaam. Een positieve eerste indruk en extra veel zin om te starten met het onderzoek dus. Na de kennismaking gingen we verder naar de vreemdelingenpolitie, wat uiteindelijk sneller ging dan verwacht. 's Middags hebben we hangmatten gehaald voor de tripjes die we (hopelijk) heel veel gaan maken. Ook zijn we naar Choi's gegaan. Een Chineze winkel met allemaal Nederlandse produkten. Hier wat lekkere dingen meegenmen om de eerste week door te komen. Ook zijn we naar een goede slager gegaan. In Suriname wordt ook veel vlees verkocht buiten bij de winkels, maar omdat onze maag hier niet aan gewend is houden we het maar veilig bij de slagers.

Woensdag zijn we naar White beach geweest. Een wit strand in Suriname, iets wat je niet veel zult zien hier. Hier hebben ze hutjes om je hangmat in op te hangen. Heel prettig omdat we anders al gebakken bakra's (verbrande nederlanders) weer terug zouden komen. Iets wat meteen opviel bij White beach waren de hoge netten in het water. Deze zullen we vast nog vaker zien. Het zijn namelijk netten om de pirhana's en kaaimannen tegen te houden die in de rivier zwemmen. Nogal een gek idee om in het zelfde water te zwemmen als Piranha's en kaaimannen, maar gelukkig hebben we allemaal onze tenen en vingers nog. Na White beach zijn we bij een Chinees in de stad uiteten geweest. Dit was niet echt een succes. De airco stond op standje diepvries en ook het eten was niet zo lekker als de chinees in Tubbergen. Na het eten dus maar snel naar huis gegaan voor een paar bananenchipjes en vervolgens lekker gaan slapen. Want ondanks dat we vandaag niet zoveel gedaan hadden waren we toch allemaal nog moe.

Donderdag moesten we opnieuw naar de vreemdelingenpolitie om een afspraak te maken voor het daadwerkelijke MKV. Dit is pas over een maand. Je hoort hier veel dat je het MKV nog niet eens binnenhebt tegen de tijd dat je weer richting Nederland gaat, dus ik ben erg benieuwd of dat bij ons anders zal gaan. 's Avonds hadden we weer een salsa les en dit keer moesten we bijna de hele les met partnet dansen. Leuk om te doen, omdat je hier ook veel salsa avonden hebt en daar dans je tenslotte ook met partner. 's Avonds zijn Lotte en ik naar Havanna gegaan,een club waar tot half 2 Salsa, Bachata en allerlei andere latijns amerikaanse stijlen worden gedanst. Om half 2 wordt er muziek gedraaid voor de nederlandse toeristen, hetzelfde dus als op de festivals en dergelijke in Nederland.

Vrijdag was het in Suriname een feestdag. De dag van de Marrons. De Marrons zijn afstammelingen van Afrikanen die naar zuid-amerika werden gebracht om als slaaf te werken. Veel Marrons vluchten de oerwouden in omdat ze niet als slaaf aan het werk wilden en bouwden hier een nieuw bestaan op. Uiteindelijk werd er in 1760 een van de eerste vredesverdragen getekend in SUriname met een groep Marrons.Sinds 1974 in 10 Oktober uitgeroepen tot wereldwijde dag van de Marron. In Paramaribo werd dit feest gevierd in de palmentuin. Er waren allerlei eetkraampjes, sieradenkraampjes en kledingkraampjes. Heel leuk om te zien.

Zaterdag hadden we rustig dagje bij Torarica een duur, maar wel schoon zwembad in Paramaribo.Voor de rest hebben we zaterdag niet veel gedaan we hebben tot half 6 aan het zwembad gelegen en vervolgens thuis gegeten en gezellig gekletst.

Zondag was onze eerste echt trip. Een dolfijnen en plantage tour en een tussenstop op braamspunt (een strandje aan de Suriname rivier). We vertrokken om 1 uur vanaf Leonsberg. Helaas zagen we nog geen dolfijnen toen we naar braamspunt zijn gevaren. Hier kon iedereen die wilde zwemmen, maar omdat er al een aantal mensen gebeten waren door kwallen, toch maar uit het water gebleven. Daarna zijn we richting de plantage rust en werk gevaren. Onderweg kwamen we dan toch de dolfijnen tegen, heel mooi want ze sprongen en waren super nieuwsgierig. Ze kwamen vlak bij de boot om even rustig te kijken. Dus zelfs een paar foto's kunnen maken. Toen de dolfijnen weer weg waren gingen we met de boot richting de plantage. Hier kregen we een rondleiding en werden we allereerst naar kaaimannen en schilpadden gebracht. De kaaiman had een elastiek om zijn bek, zodat hij niet kon bijten. Iedereen die wilde mocht op de foto met de kaaiman, maar zelf heb ik het niet gedaan. De Schilpad heb ik wel vastgehouden. Deze was echt ontzettend zwaar en heel rustig. Na de dieren nam de gids ons mee naar een katoenboom en een suikerpot. Waar de slaven vroeger de suiker in moesten roeren. Hij vertelde hoe de slaven moesten werken, wat er interessant was om te horen. Na de rondleiding over de plantage gingen we verder op de boot om naar de zonsondergang te kijken. Ook was er gezorgd voor wat lekkers te eten, een paar loempia's, bara's (Surinaamse oliebol) en watermeloen. Na een eerste trip gingen we weer richting leonsberg om vervolgens met de taxi naar 't Vat te gaan. Wederom een Nederlands restaurantje. We wilden eigenlijk naar een Surinaams restaurant, maar deze was dicht. Erg jammer.

Al met al was het een eerste weekje vol indrukken en een kleine Jetlag, maar het is echt super hier en de week gaat nu al snel voor bij, laat staan de 16 weken.